vrijdag 29 april 2011

fluitend op pad voor Liliansbeelden


 

Sinds de uitvinding van de Tom Tom is er een wereld voor me opengegaan. Vroeger kon ik de straat nog niet uit zonder in paniek te raken. Met stukken karton op de stoel naast me waar de route zo beknopt mogelijk op stond geschreven leek het vaak nog een heel eind goed te komen, tot ik weer eens achter een vrachtwagen zat en een ANWB bord over het hoofd had gezien. Vanwege een totaal gebrek aan ruimtelijk inzicht in combinatie met een totaal gebrek aan "het hoofd koel houden", heb ik  vaak gillend in de auto gezeten en heel wat sollicitatiegesprekken niet kunnen voeren.
Samen met mijn vriend Tom behoort dat nu tot het verleden......dacht ik!! Helaas blijkt Tom ook verre van onfeilbaar. Toen ik em vorige week iets te enthousiast met zijn vingertje in mijn asbak aanstampte
begaven een paar zekeringen het. Het eerste merkte ik dat aan het uitvallen van de radio, maar het zonk pas echt in toen Tom door zijn laatste reserves heen was en na eerst een tijdje heel stil te zijn geweest zijn oogjes dicht liet vallen. Ik was onderweg naar Drunen... of was het nou Deurne en waar the F ligt dat eigenlijk????? Hopelijk gaat me dit vanmiddag als ik naar de opening van mijn expositie in beeldentuin Witharen in Ommen  ga niet nog een keer overkomen. Niet alleen kom ik dan ook weer te laat maar zal ik er tevens na het veelvuldig bonzen met mijn hoofd op het stuur, het trekken aan mijn haar en de uitgelopen maskara niet meer toonbaar genoeg uitzien voor deelname.

donderdag 28 april 2011

Liliansbeelden en Wat kan ik?


sleeping beauty

Ik ben iemand die jarenlang gedacht heeft: WAAR BEN IK NOU GOED IN??? (naast het op de wereld zetten van de twee mooiste beste en liefste kinderen natuurlijk). De zoektocht langs enorm veel uiteenlopende baantjes leverde helaas niks op. Ik tennis  en hou enorm van zingen, maar ondanks voldoende enthousiasme bak ik helaas van beiden niet veel, dus dat zou het zeker niet gaan worden. De tijd tikte door en de vraag begon een beetje meer de vorm van een conclusie te krijgen: jij kunt niks speciaals. Tot ik in 2006 een cursus bronzen mallen maken ging volgen. Het maken van de mallen bleek op zich bleek de sleutel niet te zijn. Ik vond het vies en zwaar werk. Maar datgene dat IN de mallen gedaan moest worden, dat bleek ineens het antwoord op mijn vraag: Beelden vormen uit was, dat is wat ik kan. Dat is waar ik goed in ben.
Daar kan ik met passie aan werken, daarvoor heb ik tot nu toe een eindeloos lijkende bron van inspiratie. Het mooiste van alles is nog wel dat ik er ook nog succes mee heb gekregen. Er zijn zoveel mensen die iets heel goed kunnen en er ondanks dat nooit droog brood mee verdienen.
Ik heb door al mijn grenzen te overschrijden mijn hobbie kunnen omzetten in een full time baan als beeldhouwer. Mijn eigen zaakje heet Liliansbeelden en mijn website is: www.liliansbeelden.nl
Het maken en verkopen van de beelden is niet alleen heel erg fantastisch, maar ik ontmoet ook interessante leuke mensen en kom op bijzondere plekken. Ik leer ook enorm veel aan doorzetten en vertrouwen in jezelf hebben. Ik geniet elke dag van het feit dat ik me niet meer af hoef te vragen waar ik goed in ben. En die verspilde energie steek ik nu in het opbouwen en uitbouwen van liliansbeelden.