Ik weet nog precies hoe ik me voelde toen er net voor sluitingstijd een man en een vrouw naar boven kwamen en ik voor de gein tegen Karin zei:
"kijk: die komen een beeld van mij kopen" '
Vervolgens zie ik ze zonder aarzelen in een rechte lijn op me af komen en de man zegt: "mogen wij onze liefde uitspreken voor dit beeld" en hij wijst naar mijn bronzen mannetje op het trapje (dat je net nog op de foto kan zien.)
Ik zei een beetje beduusd nog: "Ja tuurlijk, bedankt." maar bleef verder roerloos staan. De man en de vrouw bleven me verwachtingsvol aanstaren. Ik begreep niet helemaal wat er van me verwacht werd, een beetje radeloos besloot ik er maar een schepje bovenop te doen, ik stamelde iets van: "goh, leuk, erg leuk, bedankt".
Waarop de man zegt: "Ehm, we willen het dus kopen, maar kan dat niet?"
"Kopen!!!" schreeuwde ik bijna (voor mij waren het twee mensen die ik nog nooit eerder gezien had die net de trap op kwamen lopen en nu voor het eerst een blik op mijn beelden wierpen, die misschien mijn grapje hadden gehoord en me nu voor de gek kwamen houden)
"Oh" zei de vrouw ineens begrijpend "Is dit misschien het eerste beeld dat je verkoopt?"
Niet veel later waren we eruit. Ik had ze gewoon gemist in de drukte. Ze hadden allang een rondje gemaakt en alles bekeken en toen kwamen ze weer naar boven omdat ze mijn Oei het allermooiste vonden en het wilden kopen. Wat een heerlijke afloop van een mooi beurs weekend was dat.
Voor meer info over Kunst Wageningen 2013:
http://www.kunstwageningen.nl/sitepaginas/kmPerJaar/km2013/2013_info.html
