De laatste beurs van dit jaar is hierbij officieel achter de rug. Ik kan me nu gaan richten op nieuwe beelden maken en mijn programma voor volgend jaar bepalen. Althans dat denk ik; maar vandaag is het toch gewoon ordinair puinruimen in mijn huis en atelier waar op dit moment niemand wil zijn, inclusief ik zelf.
Voor een impressie van onze stand (schilderijen van: http://www.dicksteenhuisen.nl/ ) heb ik hier een klein filmpje:
Het meest bijzondere dit keer vond ik het afleveren van de beelden bij de nieuwe eigenaars. Sowieso is het altijd leuk om een beeld te gaan afleveren in zijn nieuwe huisje, maar dit keer kreeg het nog een extra dimensie vanwege de bijzondere mensen die ik iets beter heb leren kennen.
Het begon zaterdag toen ik mijn bronzen beeld Concentratie II ging afleveren bij iemand die het beeld een tijd geleden in neolith gezien had en sindsdien had moeten wachten op de bronzen variant. Op het moment dat het beeld bij de vrouw op de juiste plaats werd gezet voelde dat schijnbaar als letterlijk en figuurlijk de juiste plaats want zij zei dat zij tranen voelde opkomen zo blij was ze met dit beeld. Ik was moe na een lange beurs dag, maar ik reed hierna fluitend naar huis.
Op zondag na de beurs moesten er nog twee beelden afgeleverd worden die men niet direct zelf mee naar huis had kunnen of willen nemen. "No guts no glory" op zijn loodzware paal van 1 meter natuursteen moest naar twee mannen die mij van te voren al gewaarschuwd hadden dat ik onder de indruk zou zijn van hun verzameling kunst. Niets had mij echter kunnen voorbereiden op wat ik daar aan trof. Het resultaat van 36 jaar samen reizen en verzamelen had geleid tot het wonen in een soort museum leek wel, er was nog een zithoek maar de rest van de vertrekken hing vol met skeletten van allerlei dieren, Afrikaanse kunst, laden vol met opgezette vogelspinnen, schorpioenen, kevers enz. Het was prachtig en smaakvol uitgestald en had daardoor niets gruwelijks. Het laatste beeld ging naar een echtpaar van 85 jaar, ze zijn al zo lang samen en weten er nog steeds iets leuks van te maken. Ze hadden al eens een beeld van mij gekocht en indruk gemaakt met de opmerking: wij zijn dan wel oud en misschien hebben we niet meer zo lang, maar dat weerhoudt ons niet om er nu dubbel en dwars van te gaan genieten. En wat kochten ze nu: mijn beeld "Never a dull moment". De titel zegt genoeg.
En wat ik daarnaast nog mooi vond was de toevallige plaatsing van mijn beeld als voorgrond voor het schilderij van Dick, waarbij het lijkt alsof we dit bewust gedaan hadden. Het verliefde stel dat tot stilstand komt met alle oog en aandacht voor elkaar tegen op de achtergrond de Rotterdamse metro en alle mensen die elkaar niet zien en voorbij haasten in de tussen momenten van naar huis gaan en thuis komen. Ik vind het prachtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten