Al dagen heerst hier in huis een stemming of er een bom verstopt is die we (hoewel we em niet kunnen vinden) wel duidelijk horen tikken. Wat is er aan de hand?
Ik heb dit jaar voor het eerst een poging gedaan om mijn ventje te helpen met het verzorgen van mijn belastingaangifte. Hij deed dat namelijk tot dit jaar helemaal zelfstandig en dat vond ik toch eigenlijk niet helemaal stroken met mijn rol als zelfstandig ondernemertje. Ik heb zeker een week mijn tijd lopen vullen met gegevens invoeren in excel lijsten. Wat voelde ik me trots. Tot mijn ventje het na lang zeuren van mijn kant eindelijk ging gebruiken om mijn formulieren even vlot af te werken. Sindsdien slijt de trap hier enorm van de boze schoentjes die om de twee minuten van boven naar beneden en vice versa klossen om mij weer een fout onder mijn neus te drukken. En de toon waarop wordt ook steeds geïrriteerder. Ik leer enorm veel en volgend jaar zal het vast een stuk beter gaan. Blijkbaar mag je geen rekeningen weggooien als het je niet meer helemaal duidelijk was waarvoor die ook al weer waren. Data die ingevoerd moeten worden zijn niet van wanneer jij er aan toe was om ze te betalen. Bedragen moeten inclusief BTW ingevoerd worden of exclusief, niet door elkaar. Je mag je geen rekeningen in je handen laten drukken die niet volledig zijn. Kortom: meneer vond dat ie het beter helemaal alleen kan doen. En van mijn kant leek het uitbesteden van je hele administratie in een schoenendoos aan een wildvreemde helemaal niet zo onaantrekkelijk meer. De conversatie tussen ons ging van: weet jij wel hoeveel tijd ik kwijt ben met al die fouten te herstellen, tot: en weet jij wel hoeveel tijd jij kwijt bent aan dat steeds die trap af komen om weer een zelfde fout te komen laten zien. Blijf gewoon boven!!! Hij: en jij gaat dat volgend jaar allemaal beter en anders doen. Ik: en jij gaat volgend jaar gewoon in januari beginnen en niet meer op het laatste moment!
Ahhhhhhh, vanmorgen nadat ie elke avond tot laat had doorgewerkt en elke morgen nog voor hij naar zijn werk ging, kwam dan het verlossende woord: Hij kan het gaan insturen op deze blauwe vrijdag.
Ik hoor niks meer tikken. Kan die bom zelf alleen nog steeds niet vinden. Misschien gaat ie automatisch weer op scherp deze tijd volgend jaar.
